Precies in de windvrije zone van de Oudenhofmolen staat het kunstwerk ‘de Verhalenverteller’, met daar rondom een aantal hoge bomen. Voor een goede windvang in die windvrije zone is het beter dat de gemeente deze bomen flink snoeit. Dit gebeurt in de loop van deze maand. Gelukkig kunnen de bomen zo’n rigoureuze snoei wel hebben.
Snoeien voor wind
In 1819 bestaat Zuid-Holland nog grotendeels uit polderlandschap, met hoogstens hier en daar een boerderij. Met zijn scheprad zorgt de wipmolen ervoor dat de toenmalige Oudenhofpolder droog blijft. Er staat bovendien nog nauwelijks bebouwing waardoor de zuidwestenwind vrij spel heeft. Naarmate de verstedelijking in de 19e eeuw toeneemt wordt de wind echter steeds meer belemmerd door hoge bebouwing en beplanting. Hierop ontstaat vervolgens het windrecht, waardoor de molenaar verzekerd blijft van een goede windvang voor zijn molen. Tegenwoordig hebben de meeste molens hun oorspronkelijke functie verloren. Vanuit cultuurhistorisch oogpunt is het van belang dat de wieken van de molen kunnen blijven draaien. En daar is dus wind voor nodig.