Een bewoonster van de Oranjebuurt werd begin dit jaar slachtoffer van een inbraak in haar garage. “Om een uur of drie ’s nachts werd ik wakker van een auto met lopende motor in de straat, dat herinner ik mij nog. ‘Dat zal wel één van de buren zijn die naar Schiphol moet’, dacht ik, en besteedde er verder niet zoveel aandacht aan.”
Pas later die morgen viel het haar op dat de poort van de oprit naar de tuin niet meer afgesloten was. “Maar goed, met een huis vol mensen is er wel eens iemand die iets heeft opengedraaid zonder dat je het weet. Toen ik daarna de garage in liep, zag ik dat het een enorme puinhoop was.”
Er stonden helaas vanwege een grote voorjaarsschoonmaak ook tijdelijk waardevolle spullen in de garage. “Het werd direct duidelijk dat er een TV gestolen was. Voor de rest was het een grote ravage van omvergehaalde en kapotgetrokken dozen. Het was moeilijk direct te zien wat er miste. In de dagen en weken die volgden konden we pas een complete lijst maken.”
Pas de volgende dag, toen de Oegstgeestse de voordeur van buitenaf wilde openen met haar sleutel, bleek dat daar ook mee gerommeld was. “Ook in het slot van de achterdeur was geboord. We hebben mazzel gehad dat ons sluitwerk zo goed in orde was, anders waren ze binnengekomen. Vooral de goede cilindersloten, met van die dubbele cilinders en magneetsleutels, hebben verdere inbraak voorkomen. Toch blijft het raar dat we niets van als dat heen en weer geloop en het boren hebben gehoord.”
“Ik baalde, omdat bleek dat ik de schuurdeur aan de tuinkant niet in het slot had gedraaid. De poortdeur was wel goed afgesloten, daar zijn ze overheen geklommen, en de rest van het huis was van goed hang en sluitwerk voorzien. Overigens was het bijzonder dat dure fietsen en een brommer niet werden meegenomen. Waarschijnlijk hebben ze haast gehad.”
De Oegstgeestse is erg tevreden over het optreden van de politie. “Ze waren erg adequaat, en hebben ons in alles geholpen. Dat is heel fijn, want het doet emotioneel toch meer met je dan je denkt. Al hebben wij het geluk gehad dat de inbrekers niet bij ons binnen in huis zijn geweest.”
Omdat er vingerafdrukken veiliggesteld waren, werd gevraagd of de bewoonster op de hoogte gehouden wilde worden. “Dat is een aspect waar je van tevoren niet over nadenkt, maar dat ook veel onrust brengt. Ga ik mij in de rechtszaak mengen? Wil ik mij er nog mee bezighouden? De nasleep is ingewikkelder en confronterender dan de inbraak zelf.”
De Oegstgeestse kan niet zoveel opnoemen wat ze anders had willen doen. “Natuurlijk hadden we de garagedeur aan de tuinkant ook moeten afsluiten, en er geen waardevolle spullen in moeten zetten. Ook niet tijdelijk. En misschien is het een idee om de ramen in de garage te blinderen aan de straatkant. Je weet toch nooit wie er naar binnen heeft gekeken.” Ook stelt ze vast dat de heg aan de voorkant van het huis wellicht een stukje lager kan om meer zicht te creëren.
In ieder geval gaat ze niet meer slapen voordat zij of haar partner alle deuren en sloten goed heeft nagelopen. “Waar ik van mijn leven ook zal wonen, ik zal nooit bezuinigen op goed hang en sluitwerk.”